Średnie dzieciństwo – kompetencje emocjonalne

Jednym z podstawowych celów tego okresu jest integracja sposobów myślenia i odczuwania z kodem językowym, co umożliwia dziecku większą samokontrolę i regulację przeżywanych emocji.

Dzięki kształtowaniu się kodu językowego dziecko odczuwa potrzebę coraz częstszego nazywania własnych emocji. Pozwala to dziecku dostrzegać i rozumieć nie tylko własne uczucia, ale również uczucia innych ludzi w różnych kontekstach.

Dzieci w okresie średniego dzieciństwa trafnie oceniają przyczyny swoich stanów emocjonalnych, przy czym czasami zapominają o czynnikach wewnętrznych na rzecz czynników zewnętrznych.  Parafrazując dzieci szukają przyczyn swoich stanów emocjonalnych wśród innych (ludzi, zwierząt, zdarzeń itp.), zapominając o swoim wnętrzu (myślach, przekonaniach itp.).

Ważną zmianą jaka toczy się w okresie średniego dzieciństwa jest pojawienie się oceniania innych ludzi, a więc emocje społeczne: poczucie bezpieczeństwa, poczucie niższości, poczucie winy, poczucie zaufania.

Bibliografia:

H. Sowinska (2011), dziecko w szkolnej rzeczywistości. Złożony a rzeczywisty obraz edukacji elementarnej, poznan, s. 247.

Wczesne dzieciństwo – kompetencje emocjonalne

Emocje są źródłem komunikacji z innymi, z samym sobą.

Umożliwiają opiekę rodzicielską, a tym samym przetrwanie.

Różnicują się przeżycia emocjonalne, takie jak: zadowolenie, wstręt, niepokój. Ich źródłem są stany wewnętrzne niemowlęcia takie jak: dyskomfort fizyczny, czy ból.

Drugi i czwarty miesiąc życia to kształtowanie się emocji: radości, złości, smutku, zaskoczenia, niepokoju, lęku. Emocje wynikają z relacji z dorosłymi.

W osiemnastym miesiącu życia (1,5 r.ż.)  dzieci zaczynają mówić o własnych stanach wewnętrznych.

Pierwsze prawdziwe empatyczne reakcje powstają między drugim a trzecim rokiem życia. Dziecko powoli zaczyna nabywać przekonania, że emocje są istotą tworzenia się więzi międzyludzkich.

Kompetencje emocjonalne – wiek wczesnoszkolny

W okresie późnego dzieciństwa, dziecko, zaczyna podejmować się nowych ról społecznych.

Zadania rozwojowe wieku wczesnoszkolnego:

- wzbogacanie i uporządkowanie posiadanej wiedzy o świecie i o sobie samym;

- opanowanie umiejętności potrzebnych do nabywania i organizowania wiedzy i posługiwania się nią w różnych sytuacjach;

- opanowanie umiejętności czytania i pisania;

- znalezienia swojego miejsca w grupie rówieśniczej.

By dziecko mogło uczyć się w szkole musi potwierdzić swoją gotowość szkolną, jednym z głównych wyznaczników jest dojrzałość emocjonalna. Chodzi w niej o to żeby dziecko nie reagowało zbyt gwałtownie pod wpływem emocji.

W tym okresie u dziecka wytwarza się poczucie skuteczności z pracowitością na czele, bądź uczucie niższości, jeśli dziecko nie ma możliwości wykazania swoich możliwości (pomoc dorosłym, nauka, zabawa itp.). Osiąganie sukcesów ćwiczy w dziecku jego odporność na porażkę, frustracje, kształtuje poczucie odpowiedzialności i uczy konsekwencji podejmowanych działań.

W okresie późnego dzieciństwa dziecko czuje potrzebę przynależności rówieśniczej, z której czerpie wartości i wzorce oraz wsparcie. Rówieśnicy mają ogromny wpływ na dziecko, dziecko uczestniczące w życiu grupy rówieśniczej wykształca w sobie umiejętności komunikacyjne, takie jak rozumienie sytuacji społecznych w danym kontekście, wnioskowanie.

Okres wczesnej edukacji wiąże się z doborem przyjaciół, którzy wówczas są głównie tej samej płci.

Bibliografia:

H. Sowinska (2011), dziecko w szkolnej rzeczywistości. Złożony a rzeczywisty obraz edukacji elementarnej.