Podmiotowość
można rozpatrywać w kategoriach egzystencjalnych, które dają podłoże do
stawania się jednostką autonomiczną, a więc do samorealizacji. W takim
punkcie widzenia podmiotowość to stawanie się podmiotem zdarzeń,
przekonanie, że dana jednostka ma wpływ na to co się dzieje w jej życiu i
wokół niej. To sprawdzanie siebie w zetknięciu z zewnętrznymi
elementami świata; jednostka staje się podmiotem w chwili kiedy wykonuje
jakieś czynności w świecie zewnętrznym, dzięki czemu dana osoba
uświadamia sobie, że świat zewnętrzny może ulegać zmianie, dzięki jej
interwencji, a przy okazji dawać satysfakcję. "Podmiotowość określa się najczęściej jako wewnętrzne źródło wszelkiej przyczynowości".
Powyższe zdanie oznacza, że podmiot ma wolność i swobodę w swoim
działaniu, ale musi za to działanie brać odpowiedzialność. Przechodząc
ściśle do pedagogicznego punktu widzenia podmiotowość jest relacją
między wychowawcą a wychowankiem. Zarówno jeden jak i drugi oddziałują
na siebie wzajemnie: jeden jak i drugi może stać się podmiotem lub
przedmiotem; podmiotem jest ten który wykonuje jakąś aktywność,
natomiast przedmiotem jest ten wobec którego ta czynność zostaje
wykonana. W celu zobrazowania podam przykład: uczeń podchodzi do
nauczyciela i zadaje mu pytanie - wtedy przedmiotem jest nauczyciel, a
podmiotem uczeń - następnie nauczyciel odpowiada na pytanie ucznia
zamieniając rolę - teraz uczeń jest przedmiotem, a nauczyciel podmiotem.
Można tutaj mówić o tzw. dwupodmiotowości. Dlatego tak bardzo kładzie
się nacisk na metody aktywizujące , które polegają na tym, że w trakcie
lekcji aktywność ucznia przewyższa aktywność nauczyciela; do takich
metod zaliczamy między innymi burzę mózgów, drzewo decyzyjne,
brainwriting, prace w grupach czy pracę samodzielną. Warto tutaj dodać,
że w teoriach romantycznych kładziono nacisk właśnie na wzrost
aktywności ucznia, także dzisiejsze tendencje mają w nich swoje
korzenie. Poczucie podmiotowości jest bardzo ważnym aspektem, ponieważ
rodzi przekonanie o własnej wartości, wzmacnia pozytywny obraz samego
siebie i sprawia, że człowiek docenia siebie samego. Istnieją różne
formy podmiotowości, można wywierać wpływ na kogoś nie tylko poprzez
czyny i mowę, ale również poprzez działalność artystyczną : obrazy,
filmy, fotografie, muzykę, wiersze, książki itp. ; poprzez działalność
naukową: wsparcie nauczycieli, wykładowców, książki naukowe itp. ;
poprzez działalność usługową, czy nawet bloga - internet dzisiaj to
naprawdę ogromny nośnik wpływów - tych bezpiecznych ale również tych
zagrażających - zdrowemu rozwijaniu się strefy psychicznej. Taka
działalność zazwyczaj uświadamia coś odbiorcy, kreuje nowe idee,
wartości czy w przypadku działalności usługowej nowe rzeczy.
Podmiotowość jest ważna, powiedziałabym nawet, że niezbędna do zdrowego
funkcjonowania w świecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz