Jednym z podstawowych celów tego
okresu jest integracja sposobów myślenia i odczuwania z kodem językowym, co
umożliwia dziecku większą samokontrolę i regulację przeżywanych emocji.
Dzięki kształtowaniu się kodu
językowego dziecko odczuwa potrzebę coraz częstszego nazywania własnych emocji.
Pozwala to dziecku dostrzegać i rozumieć nie tylko własne uczucia, ale również
uczucia innych ludzi w różnych kontekstach.
Dzieci w okresie średniego
dzieciństwa trafnie oceniają przyczyny swoich stanów emocjonalnych, przy czym
czasami zapominają o czynnikach wewnętrznych na rzecz czynników
zewnętrznych. Parafrazując dzieci
szukają przyczyn swoich stanów emocjonalnych wśród innych (ludzi, zwierząt,
zdarzeń itp.), zapominając o swoim wnętrzu (myślach, przekonaniach itp.).
Ważną zmianą jaka toczy się w
okresie średniego dzieciństwa jest pojawienie się oceniania innych ludzi, a
więc emocje społeczne: poczucie bezpieczeństwa, poczucie niższości, poczucie
winy, poczucie zaufania.
Bibliografia:
H. Sowinska (2011), dziecko w szkolnej rzeczywistości. Złożony a
rzeczywisty obraz edukacji elementarnej, poznan, s. 247.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz